Czym jest integracja sensoryczna?

Na początku warto wspomnieć twórczynię metody integracji sensorycznej – dr Annę Jean Ayres, która była psychologiem i terapeutą zajęciowym, a także prowadziła badania dotyczące m.in. związku między zachowaniem, uczeniem się i percepcją a procesami neurofizjologicznymi.

Sama integracja sensoryczna jest procesem neurologicznym, który zachodzi podświadomie.

Po otrzymaniu informacji ze zmysłów mózg rozpoznaje je, rejestruje, przetwarza, a następnie integruje generując odpowiedzi adaptacyjne (czyli reakcje lub zachowania na dane bodźce sensoryczne). Wyróżniamy nie tylko bodźce wzrokowe, słuchowe, dotykowe, smakowe czy zapachowe, ale również przedsionkowe i proprioceptywne. Terapia metodą integracji sensorycznej ma za zadanie dostarczyć dziecku bodźców potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania w otaczającym je świecie. Dzięki prawidłowej integracji sensorycznej dziecko będzie lepiej funkcjonować wśród rówieśników w otaczającym go świecie pełnym bodźców.

Można sobie wyobrazić, że bodźce sensoryczne to rodzaj „pożywienia dla mózgu”, które dostarcza informacji niezbędnych do kierowania ciałem i umysłem.

„Dziecko a integracja sensoryczna” A. J. Ayres

Jak rozpoznać, czy dziecko może mieć zaburzenia rozwoju procesów integracji sensorycznej?

Czy Państwa dziecko:

  • ma kłopoty z koncentracją, bywa rozkojarzone
  • jest nadaktywne, wykazuje większe zapotrzebowanie na ruch niż rówieśnicy
  • ma obniżone napięcie mięśniowe, często podpiera głowę podczas rysowania lub czytania
  • ma trudności z koordynacją, jest niezdarne, potyka się, traci równowagę
  • nie potrafi odwzorować budowli z klocków
  • podczas przepisywania z tablicy gubi literki, odwraca litery np. „u” i „n”, „b” i „d”
  • jest zdenerwowane podczas przytulania, głaskania
  • nie toleruje niektórych materiałów, z których uszyte są ubrania
  • jest zdenerwowane podczas mycia, czesania i obcinania włosów
  • uderza siebie lub innych
  • skacze z wysokości, wpada na przedmioty lub ściany
  • wiesza się na klamkach, lubi zwisać na meblach lub drążkach
  • gryzie siebie lub przedmioty
  • zatyka uszy, nie toleruje niektórych dźwięków, wydaje głośne dźwięki
  • jest pobudzone lub wpada w histerię podczas wizyt w centrach handlowych lub restauracjach
  • często zmienia nastrój (nieadekwatnie do sytuacji)
  • skarży się na zapachy, których inni nie wyczuwają
  • okazuje niechęć do jedzenia niektórych potraw ze względu na konsystencję, smak lub zapach
  • wącha przedmioty
  • denerwuje się gdy jest podnoszone, nie lubi się huśtać, unika wspinania się lub kręcenia się
  • ma chorobę lokomocyjną, jest statyczne
  • nie potrafi skakać
  • nie potrafi rzucać i łapać piłki
  • ma trudności z ubieraniem się, sznurowaniem butów, myciem zębów czy innymi czynnościami dnia codziennego

Zapraszamy do skorzystania z diagnozy SI

Jeśli któreś z wyżej wymienionych objawów występują u Państwa dziecka – zapraszamy do kontaktu.
Chętnie odpowiemy na pytania, spotkamy się, poznamy Państwa dziecko i pomożemy odnaleźć się w sensorycznym świecie.

Close