Jednym z częstych zaburzeń integracji sensorycznej jest nadreaktywność na bodźce dotykowe. Uważamy, że warto w przyszłości rozwinąć trochę bardziej ten temat, ponieważ u wielu z dzieci, które spotykamy na co dzień występują zaburzenia procesów integracji sensorycznej (SPD – Sensory Procesing Disorder) właśnie o podłożu dotykowym. Możemy wyróżnić nadreaktywność, podreaktywność oraz zaburzenia dyskryminacji dotykowej (na temat dwóch ostatnich wrzucę kiedyś odrębny wpis).
Czym mogą objawiać się zaburzenia w zakresie zmysłu dotyku?
- dziecko jest płaczliwe, niespokojne – ma problemy z koncentracją
- denerwuje się gdy się pobrudzi
- nie lubi zabaw w piasku lub na trawie
- nie lubi pewnego rodzaju pokarmów
- nie lubi niektórych zabaw plastycznych, np. malowania farbami przy pomocy rąk/stóp, klejenia, lepienia z ciastoliny, zabaw klejącymi masami
- nie lubi głaskania, unika buziaków
- wierci się, jest pobudzone ruchowo
- nie chce nosić pewnych ubrań, skarpetek – uwielbia chodzić po twardych przedmiotach, np. kamieniach na plaży, matach z kolcami
- uderza lub uciska lekko dotknięte miejsce na ciele
- lubi pocieranie ciała, mocne przytulanie
- denerwuje się podczas czesania lub obcinania włosów,
jak i wiele innych…
Jeśli któreś z powyższych objawów występują u Państwa dzieci warto skontaktować się z wykwalifikowanym terapeutą aby przeprowadził ocenę rozwoju procesów integracji sensorycznej (diagnozę SI) oraz ustalił indywidualny plan terapii.
Jak sobie radzić?
Przede wszystkim należy dostarczać dziecku bodźców proprioceptywnych biernych (masaże, uciski, wałkowanie ciała piłką rehabilitacyjną) oraz czynnych, czyli dostarczanych aktywnie poprzez ruch (jazda na deskorolce w pozycji na brzuchu, zwisy na trapezie, siłowanie się, ciągnięcie liny, przepychanie ciężarów i inne).
Dobrze poprowadzona terapia oraz stosowanie się do wskazówek do stosowania w domu zleconych przez terapeutę przyniesie pozytywne efekty.
W razie pytań zapraszamy do kontaktu.
Pozdrawiamy,
SENSORITO
